Agresywne zachowania u dzieci

Zasady korygowania zachowań agresywnych u dzieci

Oglądać negatywne emocje dzieci mają do niemal wszystkich rodziców. Fakt, że agresja w mniejszym lub większym stopniu nieodłącznego w każdym dziecku. Spróbujmy zrozumieć, co powoduje, że kłamstwo agresywnych zachowań u dzieci w różnym wieku, jak objawia się zewnętrznie i jaka jest rola rodziców w korekcie (dewiacyjnych zachowań dewiacyjnych) u dziecka.

Przede wszystkim należy stwierdzić, że agresja i agresja - są różne koncepcje. Zgodnie z agresją odnosi się do aktywnego szybkiej reakcji na jakiekolwiek bodźce. Innymi słowy, przekrojowe emocje gniewu, które mogą objawiać się nie tylko destrukcyjne zachowanie, ale również zawołał donośnym krzykiem lub nieuzasadnionym uporem. Agresywność samo - jest zwykle przebieg działania na bodziec zewnętrzny, z formy antyspołeczne i jest charakterystyczny dla danej osoby.

Głównym zadaniem rodziców - w czasie, aby zwrócić uwagę na reakcję na dewiacyjne dziecka i nie pozwolić im się zakorzenić w charakterze jako jedyny możliwy sposób, aby rozwiązać problem międzyludzkiej.

Agresywne zachowania u dzieci: przyczyny i cechy wieku

Istnieje wiele przyczyn dziecięcej destrukcyjnej odpowiedzi. Psychologowie głównie przypisują ten naturalny instynkt, którego głównym celem jest walka o przetrwanie w nieprzyjaznym świecie. Agresja często jest odpowiedzią na uczuciach takich jak frustracji, lęku, frustracji, smutku, zazdrości. Niektóre dzieci nie mogą kontrolować swoje nastroje i działania, co powoduje, że czują się pogarsza, a negatywne emocje manifestują się w postaci zachowań antyspołecznych.

Nie ostatnia rola w tworzeniu agresywnymi reakcjami grać temperament dziecka. W połączeniu z niekorzystną sytuacją w rodzinie (rodzice kłótni, częste kary, obojętność dla dziecka) lub predyspozycje genetyczne prawdopodobieństwa stosowania agresji jako głównej postaci zachowań dla wzrostu przeżywalności.

Agresywne zachowanie w wieku przedszkolnym dzieci do 3 lat, najczęściej pojawia się na zabawkach. Wyrażają nastrój przez rzucanie przedmiotami, ich uszkodzenia, ciosów i kopnięć, plucia i gryzienie. W ten sposób dziecko, nie wiedząc, jak wyrazić niezadowolenie ustnie, jasno wynika, że przeżywa dyskomfort psychiczny.

W wieku lat 3 do 5 agresji fizycznej zazwyczaj osłabia. Dzieci zaczynają uczyć się komunikatywną komunikację z rówieśnikami i dorosłymi. Jednak w tym czasie dziecko jest nadal dość egocentryczny, trudne do zaakceptowania cudzego punktu widzenia i często stara się zapobiec inwazji osobistej przestrzeni, używając agresji.

Dzieci od 6 do 10 lat, większość z nich już wie, jak kontrolować swoje emocje, które są w stanie ukryć niechęć lub strach. Ale jeśli to dziecko nie uczy się, to może chronić swoje interesy za pomocą słownej lub fizycznej agresji.

Dziewczyny na ogół wydają się być pośredni i agresja słowna (odzywki, dokuczanie, pseudonimy) lub, wręcz przeciwnie, wyrazili sprzeciw poprzez ciszy i całkowitym lekceważeniem. Chłopcy wydają się działać jawnie przy użyciu fizycznego niszczącą formę odpowiedzi. Należy zauważyć, że zarówno chłopcy i dziewczęta, są skłonne do agresji w tym wieku mają zwykle ukrytą depresję i niską samoocenę.

Agresywne zachowania u dzieci w wieku od 10 do 15 lat mogą być wywołane przez długotrwałe stresującej sytuacji spowodowanej brakiem miłości, opieki i komunikacji ze starszymi członkami rodziny. W procesie powstawania zachowań społecznych wśród młodzieży agresji wykonuje szereg ważnych funkcji. To uwalnia od strachu, chroni przed zagrożeniami zewnętrznymi, pomagając dostosować świat dorosłych.

Korekta zachowań agresywnych u dzieci

Reakcja dorosłych do agresji dziecka będzie zależeć od wieku i poziomu rozwoju.

Podczas ataki agresywnych zachowań dzieci w wieku przedszkolnym do 3 lat, rodzice powinni starać się przełączyć uwagę dziecka, dać mu odpocząć od działalności, która prowokuje dewiacyjnych reaktsii.Imenno w tym wieku, dzieci uczą się właściwych sposobów komunikacji w zespole. Pragnienie rodziców do działania na dziecko siłą może doprowadzić do odwrotnego rezultatu, a następnym razem to będzie działać bardziej agresywnie.

W przypadku starszych przedszkolaków trzeba zwerbalizować każdy negatywny czyn. Wyjaśnij, że będzie zły - to naturalne, i gryzienie lub uderzanie ludzi - nie, ponieważ atak powoduje ból osobie. Podczas agresywne wybuchy zabrać dziecko na bok, wziąć za rękę, usiąść się na równi z dzieckiem. Wykazać, że to wszelkiego rodzaju powiedzieć o swoich uczuciach nie jest niebezpieczne. Nie należy oczekiwać, że dziecko będzie rozsądny wyjaśnić istotę konfliktu. Potrafi płakać, krzyczeć, czy cisza. Poczekaj, aż on się uspokaja, a dopiero potem rozpocząć rozmowę. Jeśli chcesz zbudować zaufania relacje z dzieckiem, to nie rozpocząć rozmowę z notacji. Nie wstydź się, nie winię i ukarać. Taka reakcja jest tylko przestraszonym dzieckiem i zrazić go. można potępić agresywne zachowania u dzieci, nie dostaniesz osobisty. Zamiast opłaty stymulować psychologiczne intymności z tobą. Dobrze, gdy dziecko przychodzi do was o radę i pomoc. W tym wieku dzieci nie są jeszcze w stanie myśleć abstrakcyjnie, muszą jasne wytyczne, instrukcje, w jaki sposób działa i co zrobić. Dlatego ważne jest, aby uczyć samokontroli i społecznie akceptowanego sposoby komunikowania się, trzymając w ten sposób korekty zachowań agresywnych u dzieci.

Następnie następnie dostosować je byłoby niezwykle trudne, jeśli dziecko agresywne zakorzenionych przyzwyczajeń 13 lat. Istotne w tym wieku jest nauczyć dziecko konstruktywnie wyrażać swoje negatywne emocje. Dojrzewanie - w dorosłość kryzys, i przekazać to będzie łatwiejsze i szybsze, gdy dorośli będą mogli stworzyć równe stosunki partnerskie i są gotowi do współpracy.

Najważniejsze - nie zapomnij, że destrukcyjna reakcja przejawia, gdy dziecko boi. agresja dzieci - jest to sposób, aby kontrolować lęk, dziecko znajdzie wyjście, które może. Zadaniem rodziców jest pomóc im znaleźć inne sposoby radzenia sobie z negatywnymi emocjami - spokojny i społecznie akceptowalne.