Nadpobudliwe dziecko

Główne objawy nadpobudliwości u dzieci są impulsywność, zwiększona ruchliwość i zaburzenia z deficytem uwagi.

Nadpobudliwość może przejawiać się w pierwszych dniach życia. Nadpobudliwe dziecko płaczliwy, niepokój, problemy ze snem, podczas okresów czuwania nadmiernie ruchomej, nadwrażliwość na bodźce zewnętrzne, długo i ciężko, aby się uspokoić. W starszym wieku, więc jest to trudne dla dzieci, aby skupić się na jednej akcji.

Zachowanie nadczynnością dziecka jest skomplikowany, nie może usiedzieć w miejscu, grać cichych gier. Oni są porywczy, energiczny, czasem nawet agresywny.

Trudności w edukacji nadpobudliwe dziecko

Dorastając, nadpobudliwe dzieci są w grupie: przedszkole i szkoła. Wcześniej, pod kontrolą sytuacja zaczyna się pogarszać. Zajęcia w zespole wymagają uwagi, wytrwałości, które nie zostały opracowane w tych dzieci. Dlatego niespokojny uczeń ciągle rozproszony, zapobiega zatrudnienia płac, spinning, rozmawiając głośno.

Rodzicielstwo jest nadpobudliwe dziecko w grupie komplikuje cechy jego charakteru: jest on inny od swoich rówieśników. Taki uczeń z powodu jego niedbalstwa niezadowalającej nauki w klasie nudzi i nie przyswoić materiał.

Impulsywność zapobiega dzieci te działają świadomie, ostrożnie podejmować decyzje. Relacje z rówieśnikami w nadpobudliwych dzieci, co do zasady, nie sumują się.

Opracowanie nadpobudliwe dziecko

Oczywiście, nadpobudliwość - nie cecha charakteru, ale zbiorem przyczyn i warunków, które przyczyniły się do zaistnienia tego warunku jest jeszcze w łonie matki.

Opracowanie nadpobudliwe dziecko w łonie matki jest skomplikowana przez niedotlenienie. Komplikacje podczas porodu (szybkie dostawy, niedotlenienie, wydłużenie pracy) mogą powodować rozwój nadpobudliwość u dzieci. Ponadto, zespół nadpobudliwości psychoruchowej może wynikać z czynników genetycznych.

Główną przyczyną nadaktywność minimalnej dysfunkcji mózgu. Z tego powodu u dzieci mają trudności z myśleniem. Z reguły oznacza to, że istnieją naruszenia struktury mózgu odpowiedzialne za regulację poziomu uwagi i emocji. Jeśli źle leczenie nadpobudliwe dziecko do osiągnięcia wieku średnie zwiększona aktywność ruchowa znika i impulsywności i nieuwagi, a wręcz przeciwnie, wzrasta. W szkole dzieci te mają trudności z mową i pismem, wymawiając twistery języka, wyrazach złożonych i retelling tekstu.

Nadpobudliwe dziecko: co robić?

Nie tylko do rówieśników i nauczycieli, ale także rodziców trudno jest radzić sobie z nadpobudliwych dzieci. Wiele matek i ojców mają tendencję do przełamania nieposłuszeństwo działań dyscyplinarnych: surowo karane, zwiększyć obciążenie. Poszczególne rodzice rzucać swoje ręce i pozwolić dziecku zachowywać się jak chcesz. Oczywiście, te dwie skrajności nie prowadzą do pożądanych rezultatów.

Jeśli rodzina rośnie nadpobudliwe dziecko, rodzice, powiedz tylko psycholog dziecięcy. Niezależnie wypracować właściwą strategią może być trudne dla dorosłych - niepokojące emocje. Matek i ojców jest ważne, aby zrozumieć, że dziecko nie robi tego celowo, ale ze względu na charakter psychiki, więc kara i pobłażliwość może tylko zaszkodzić.

Leczenie nadpobudliwe dziecko jest w porozumieniu z właściwym ekspert w dziedzinie psychologii dziecięcej. Rodzice ze swej strony, musi pomóc lekarzowi i dostosować zachowanie dziecka w domu.

Sformułowanie wniosków skierowanych do tych dzieci muszą być specyficzne i nie może zawierać więcej niż 10 słów. Wytyczne muszą być spójne i zwięzłe, a najlepiej ograniczone w czasie.

Kategorycznie zabraniają czegoś nadpobudliwe dziecko nie może. o ograniczeniach wymagania lepiej wyrazić spokojnym tonem, unikając sformułowanie „nie” i „nie”.

W każdej sytuacji, rozmowa podniesionym głosem do tych dzieci jest niedopuszczalne. Ponadto, werbalne instrukcje, pożądane jest, aby wzmocnić wizualne: zdjęcia, kolorowe, kalendarze, zegar.

Szybki dostęp do psychologa, aby pomóc poprawić zachowanie nadpobudliwe dziecko i uniknąć problemów w rozwoju i dostosowaniu go w zespole.