Samorealizacji

Termin pochodzi od łacińskiego actualis słowo, które języku rosyjskim oznacza „prawdziwy, prawdziwy”. Uważamy problem samorealizacji i cech osobowości, które są typowe dla osób zaangażowanych w samorealizacji.

Samorealizacji i własnej tożsamości

Niektórzy badacze, wśród których wymienić można Kurt Goldstein, uważa się, że to była właściwa identyfikacja i samorealizacji jest najsilniejszym z wszystkich żywych ludzkich potrzeb, które mogą konkurować nawet z potrzebami w wodę, jedzenie i sen. Dziś samorealizacji - to raczej styl życia, który jest charakterystyczny dla najbardziej aktywne i skuteczne, a ci, którzy zdecydowali się użyć wszystkich swoich zasobów do maksimum.

Według teorii Rogersa, w umyśle człowieka można podzielić na dwie tendencje, dane po urodzeniu. Po pierwsze, samo actualizing tendencja jest zadatki przyszłych właściwości osoby sekundę „organizmicznego procesu śledzenia”, to jest kontrola nad własnym rozwojem. Na podstawie tych dwóch tendencji tworzą wyjątkowy osobowość, w tym „prawdziwe ja” i „ja jestem doskonały.” Między nimi może być różny współczynnik - od maksimum i pełnego harmonii dysharmonią.

W tej teorii samorealizacji i samorealizacji osoby ściśle związane. Samorealizacji jest przedstawiony jako proces otwierania własny budynek, który pozwala, aby stać się osobą, z wykorzystaniem wszystkich możliwości. W procesie osiągania ludzi żyjących niezwykle bogate, ciekawe życie, który jest wypełniony poszukiwań, pracy nad sobą i niesamowite wyniki. Taka osoba mieszka egzystencjalnie, ciesząc się każdą minutą tu i teraz.

Samorealizacji: typowe cechy

Osoba, która jest zaangażowana w samorealizacji i osiągnął znaczny sukces w nim, można scharakteryzować następująco: samorealizacji i osobowość samosovreshenstvovanie