Neurogenne zaburzenia pęcherza

dysfunkcja pęcherza neurogennego typu określanego naruszenie czynności moczu, co jest spowodowane zmianami w centralnym układzie nerwowym. To naruszenie nie może być traktowane jako pojedynczy choroby. Jest to tak zwany zespół zbiorowego, który obejmuje stany wynikające z wrodzonym lub nabytym zmian różnych poziomów układu nerwowego, które bezpośrednio unerwiają pęcherza.

dowód

Głównymi objawami objawy obserwowane neurogennej dysfunkcji pęcherza, są następujące:

patologiczne zatrzymanie moczu;
nietrzymanie moczu.

W prawdziwym moczu pacjent ma uczucie przepełnienia pęcherza, a zatem nie może trzymać mocz na własną rękę. Nagromadzenie moczu nie występuje i jest stale uwalniane krople.

W przypadku innego rodzaju układu nerwowego pęcherza może nastąpić przepełnienie to wrażenie, a w rezultacie - częste parcie na mocz.

Od deinnervatsiya pęcherza prowadzi do wyraźnie zaznaczone troficznych, choroba ta jest często skomplikowane chorobą, takich jak śródmiąższowe zapalenie pęcherza moczowego, który prowadzi do marszczenia się i stwardnienia ściany pęcherza moczowego.

diagnostyka

Duże znaczenie w diagnostyce zespołu pęcherz neurogenny Diagnostyka jest laboratoryjne, które redukuje się do wspólnej analizy moczu, badanie ogólne moczu według Zimnitskiy, ogólne badanie krwi. Również przeprowadzenie urethrocystography, USG nerki i pęcherza moczowego.

leczenie

Sposób leczenia zaburzenia czynności pęcherza neurogennego, zależy od tego, co powoduje naruszenie jego unerwienia. Dlatego leczenie tej choroby jest złożona, składająca się z pobudzania elektrycznego objawy dysfunkcji pęcherza neurogennego Leczenie za pomocą leków i leczenia chirurgicznego.

Głównym z tych obszarów jest lekiem, który odbywa się na podstawie recepty lekarza i pod jego kontrolą.

Gdy zaznaczona zatrzymanie moczu i drenaż pęcherza prowadzić, które określają założonego na stałe cewnika. Mając na celu przywrócenie zaburzonej odruch opróżniania cewnika osłonięty przez 2-3 godzin.

Ponadto, należy unikać łączenia infekcji podjąć kroki zapobiegawcze, którym towarzyszy przebiegu leczenia lekami przeciwbakteryjnymi.