Nadopiekuńczy

Jednym z problemów współczesnego społeczeństwa jest infantylizm swoich obywateli, co przejawia się w niemożności podejmowania decyzji, aby bronić swoich praw, aby przezwyciężyć trudności. Przyczyny takiego zachowania jest częściowo zakorzenione w historycznych wydarzeniach z ubiegłego wieku, kiedy nastąpił kryzys wartości i zwyczajowych praktyk, które jednak nie były w stanie zaoferować alternatywę, ale przede wszystkim kwestią edukacji rodzinnej. Dorosły wynik infantylizm z nadopiekuńczy rodzice lub giperprotektsiya - nadmierne opieki dla dziecka, gdy dziecko jest przedmiotem stałego monitoringu z minimalnymi form autonomii.

Znaki nadopiekuńczość rodzicielskiego

dziecko jest otoczone nadmierną uwagą;
pragnienie, aby chronić swoje dziecko, nawet w przypadku braku realnego zagrożenia;
pragnienie, aby „naprawić” dziecko do niej, aby to zależne od swoich emocji i uczuć, aby zobowiązać zrobić jako rodzice wygodne;
dziecko oszczędził z konieczności uczestniczenia w rozwiązywaniu sytuacji problemowych, w związku z tym, że nie ma odpowiednich umiejętności i utworzyły niezdolność do właściwej oceny sytuacji;
rozwój dziecka tzw wyuczonej bezradności - reakcję na najmniejsze przeszkody, co nie do pokonania.

Istnieją dwa główne rodzaje giperprotektsiya: panders i dominujących.

indulges giperprotektsiya

Oddaje giperprotektsiya pokazano w modelu „dziecko - centrum rodzina” relacji rodzic-dziecko. Najczęściej taki pokaz nadopiekuńczy samotną matką, wylewanie na dziecku żadnej niewydanych potencjał miłości. Takie dziecko może wszystko od wczesnego dzieciństwa, jego wyidealizowanych cech, zdolności wielokrotnie przesadzone.

Takie dziecko wysoki poziom aspiracji, dążenie do przywództwa, które jednak często nie mogą zostać wdrożone w kolektywie dzieci. Wszystkie jego potrzeby i ambicje powodzeniem spełnione w ramach jednej rodziny, a niezdolność do zbudowania podobnego modelu relacji z innymi postrzegane bardzo bolesne. Tak utworzony hysteroid typ osobowości, wymagające demonstrację i uznanie, w okresie dojrzewania może doprowadzić do próby samobójczej, głównie jako ostentacyjny.

Taki model relacji rodzic-dziecko jest wynikiem liberalnego stylu wychowania, liberalna, gdzie wszystko jest dozwolone, ale nadopiekuńczość i nadmiar ciężaru opieki nad dzieckiem.

Dominującym giperprotektsiya

W tym modelu stosunków rodzinnych dziecka całkowicie pozbawione woli. Zakazać mu przejąć inicjatywę poprzez wprowadzenie nowych zakazów, ograniczenie aktywności, samodzielności i inspirować myśli o całkowitym niepowodzeniem. Dziecko jest zawsze w ramach ścisłej kontroli i pod stałą presją psychologiczną. Jego umiejętności i zdolności, a także celowo niedoceniane poziomach, rzekomo ze względów bezpieczeństwa. W wyniku tego, że dziecko nie wykonuje pracę elementarną, typowe dla jego wieku, wierząc, że jest „jeszcze młoda” i jeszcze nie wszystko Typ tak.Takoy relacji rodzic-dziecko rozwija się w rodzinach, w których rodzice zdecydowali się autorytarny styl wychowania , Ich słowo - prawo, są one organ niepodważalne.

Konsekwencje nadopiekuńczość

Samo pragnienie dbać i opiekować dziecko jest zupełnie normalne, ale czasami staje się przerośnięte i konsekwencje nadopiekuńczość wręcz niezdrowe formy, paraliżuje aktywność dziecka i pozbawiając go jego woli.

Ponadto, w warunkach nadopiekuńczość dziecka powstaje stały, obsesyjny lęk, a nie specyficzny do jego wieku. W rezultacie - istnieją sprzeczne tendencje w przyrodzie, brak niezależności, infantylizm, nieadekwatne samoocena, niezdolność do przezwyciężenia trudności na własną rękę. W szczególnie „trudne sprawy” dziecko, nie wiedząc, jak się pozbyć giperprotektsiya i bez podjęcia próby to i pozostaje w kręgu rodziny pochodzenia, ponieważ nie mogli tworzyć własne. Prowadzi to do śmiesznych i smutnych dzieci nadopiekuńczy dorosłych, którzy zawsze pozostają nadmiernie zależne od rodziców.