Rodzaje mowy w psychologii

W przemówieniu w psychologii istnieją dwa główne podział - ustny i wewnętrzny przemówienie. I w przeciwieństwie do pierwszego z drugim nie tylko na tym, że mówienie wymaga ekspresji słownej.

wewnętrzna mowy

Zacznijmy od wewnętrznej mowy typu w psychologii. Innym Sechenov twierdził, że wewnętrzna mowy nie jest całkowicie „głupi”. Dzieci pięcioletnie, kiedy myślą, mówią. Wydają się być rozmowny, właśnie dlatego, że musi towarzyszyć paplaniny myślenia. Kiedy osoba chce skupić swoją uwagę na pewnych idei, zaznacz go - on mówi szeptem.

Ponadto, przekroje poprzeczne które mają charakter przykładowy, a sama. Mówi to, co myśli, nawet nie myśli i ruchy mięśni języka, warg. Kiedy myśli, gdy pysk jest zamknięty nadal wykonywać aktywność ruchową języka - choć wydawałoby się, dlaczego.

Ale tego rodzaju wypowiedzi jest inny i ich funkcje. To jest niekompletna i cierpi na braki myślący. Oznacza to, że dana osoba wypowiada w rozmowie z tylko sobie, że wymagają oddzielnego myśli, ale to oczywiste, że upuskaet.I, oczywiście, to jest przedmiotem wewnętrznych zasad gramatyki, choć nie tak rozmieszczone jak mówienie.

język mówiony

Mówiąc posiada gradację. To - monolog, dialogiczna i język pisany.

Monolog - rodzaj oratorskich mowy wykorzystywane podczas wykładów, seminariów, raporty, czytanie wierszy. Jego charakterystyczną cechą - osoba dawno wyraża swe myśli w kolejności przewidzianej na nich z góry. Oznacza to, że jest przemyślany monolog, przewidziane w przyrodzie.

Dialogic mowy wymaga obecności dwóch lub więcej rozmówców. To nie jest tak rozmieszczony jako monolog, bo rozmówcy często rozumiemy się bez słów, na podstawie danej sytuacji.

Napisane - jest, o dziwo, jest również mówienie. To trwa tylko czytelnika do niej. Pisanie najdokładniejsze i szczegółową prezentację, jak pisarz nie może pomóc sobie w autoekspresji mimika, gesty i intonacji.