Wychowawcze tybetańskie praktyki

Kształcić osobę wszyscy myśleli rodziców do wyboru techniki. Niektórzy wolą Around „Zanurz się” trochę oszołomieniu, z drugiej - wręcz przeciwnie elekta „żelazną pięścią”. Że to jest dobre, a którego wychowanie w rodzinie przynieść wielkie korzyści - czas pokaże. Dzisiaj mówimy o metodzie tybetańskiego chowu dzieci. Dla nas, Europejczyków, Wschód wydaje się być czymś tajemniczym i pociągający, a wschodnie ludzie są zawsze związane z powściągliwości i mądrości. W sprawie Tybetu, gdzie religia jest oparta na buddyzmie, edukacja dzieci jest bardzo różne od tego, co jesteśmy przy użyciu podejścia.

Podstawą tybetańskiej edukacji dzieci jest niedopuszczalne upokorzenia i kary cielesne. Po tym wszystkim, tylko dlatego dorośli bicia dzieci jest to, że dzieci nie mogą dać im darowiznę. Tybetańska metoda wychowania dzieli cały okres dzieciństwa i dorastania w „pięciolatki”.

Pierwszy okres pięciu lat: od urodzenia do pięciu

Z urodzenia dziecka wpada w bajce. Podejście w edukację do 5 lat może być w porównaniu z wychowywania dzieci w Japonii. Dzieci mają prawo do wszystkich: nikt nigdy nie beszta, nie karać dzieci nic nie jest zabronione. Według tybetańskiej edukacji w tym okresie, dzieci położył radości życia i ciekawości. Dziecko nie jest w stanie tworzyć długie łańcuchy i logiczny zrozumiał, że nie może być konsekwencją określonego działania. Na przykład, dzieci poniżej 5 lat nie będą w stanie zrozumieć, co kupić kilka rzeczy, które trzeba zarabiać pieniądze. Jeśli dziecko chce coś zrobić ryzykowne lub zachowuje się niewłaściwie, zaleca się, aby odwrócić lub złożyć wystraszoną twarz, chłopak wiedział, że to niebezpieczne.

Drugi okres pięciu lat od 5 do 10 lat

Po obchodził swoje piąte urodziny, dziecko z bajki porusza się prosto do niewoli. W tym okresie edukacji tybetański doradza kontakt z dzieckiem jako „slave”, wyznaczając im zadania i żądając ich bezwzględnego wykonanie. W tym wieku dzieci są szybko rozwija zdolności intelektualnych i myślenia, więc powinny one w jak największym stopniu do załadowania. Dobrze trzymać dzieci muzyki, tańca, malarstwa, obejmować prace fizyczne w domu, prosząc, aby dać wszelką możliwą pomoc dla rodziców w wykonywaniu codziennych zadań. Głównym zadaniem tego okresu jest uważany - nauczyć dziecko, aby zrozumieć innych, aby przewidzieć reakcje ludzi na jego działania i wyzwalać pozytywne nastawienie. Karać dziecko może być, ale nie fizycznie „LISP” i pokazać współczucie jest zabronione, tak aby nie rozwijać infantylizm.

Trzeci okres pięciu lat: od 10 do 15 lat

Gdy dziecko osiągnie wiek 10 z nim, by zacząć mówić „na równi”, czyli więcej porad na temat wszystkich zagadnień, w celu omówienia wszystkich działań i czynów. Jeśli chcesz, aby wymusić nastolatek jakiś swój pomysł, należy to zrobić przez „aksamitnej rękawiczce”: wskazówki, sztuczki, ale w żadnym przypadku nie narzucam. W tym okresie rozwija się bardzo szybko autonomii i niezależności myślenia. Jeśli nie podoba coś w zachowaniu lub działań dziecka, starają się odnosić do niego pośrednio, unikając zakazy. Nie starają się dbać o dziecko. Ponieważ może tybetański rodzicielstwo doprowadzić do tego, że będzie zbyt uzależniona od ich otoczenia (nie zawsze dobre) w przyszłości.

Ostatni okres: 15 lat

Według tybetańskiego widzenia kształcenia dzieci po 15 latach, aby wychować dzieci zbyt późno, a rodzice mogą czerpać tylko owoce swoich wysiłków i trudów. Tybetańscy mędrcy mówią, że jeśli nie szanować dziecko po 15 latach, to zajmie od rodziców zawsze przy pierwszej okazji.

Być może ta metoda kształcenia nie może być w pełni stosowana do naszej mentalności, ale nadal dobra ilość prawdy.