Zasada względności Einsteina

Albert Einstein - naukowiec, który dokonał rewolucji jakościowej w nauce. Jego pisma dały impuls do badania wielu zjawisk, które zostały uznane za dziwne i niepraktyczne, takich jak, na przykład, podróże w czasie. Jednym z najbardziej znaczących dzieł zasadą względności Einsteina jest uważany za klasyczny.

Zasada Einsteina teorii względności

Klasyczna zasada względności Einsteina mówi, że fizyczne prawa natury mają taką samą formę w każdym inercyjnym układzie odniesienia. Podstawą tego postulatu jest ogromna praca do badania prędkości światła, co doprowadziło do wniosku, że w próżni prędkość światła jest niezależna od ram odniesienia od źródła dźwięku i światła prędkości odbiornika. I nie ma znaczenia, gdzie i jak oglądać tego światła - wskaźnik jego niezmienna.

Einstein był również formułować specjalny teoria Zasada względność który polega na stwierdzeniu, że miejsce i czas utworzenia pojedynczego środowiska właściwości fizyczne, które powinny być stosowane w celu opisania dowolnego procesu, to znaczy nie stworzyć trójwymiarowy model przestrzenny i cztero-wymiarowej - czasoprzestrzeń.

Zasada względności Einsteina dokonał prawdziwej rewolucji w fizyce na początku 20 wieku i zmienił sposób świat nauki. Teoria ta pokazuje, że geometria świata nie jest bezpośrednio i równomierne według Euklides jest zakrzywiona. Dzisiaj, z pomocą klasycznego zasada względność, wielu naukowców wyjaśnić zjawisk astronomicznych, takich jak krzywizna orbit ciał niebieskich przez pole grawitacyjne większych obiektów.

Jednak pomimo jego znaczenia, praca naukowca na teorii względności została uznana znacznie później publikację - dopiero po wielu postulaty zostały udowodnione eksperymentalnie. Nagroda Nobla Einstein otrzymał za prace nad teorią efektu fotoelektrycznego.