Kryzys wieku dojrzewania

Dojrzewanie jest słusznie uważany za krytyczny okres w życiu człowieka. Wielu rodziców z niepokojem czekają, kiedy ich dziecko wejdzie w tym wieku „niebezpieczne”. Wiedzą, że nie będzie to czas, gdy zachowanie ich syna lub córki w jakiś sposób zmieniona. Wcześniej ustalone zasady postępowania i podejmowania decyzji w rodzinie staną się przestarzałe i trzeba będzie szukać alternatywy. I wiele z tego, co wydobędzie lekcje od swego nastoletniego kryzysu, będzie zależeć od jakiego rodzaju osoby mu dorastać.

Jeśli rodzice z góry wiedzieć, jak będzie przejawiać się w ich nastolatek dorasta, byłoby łatwiej przygotować się do tego nie jest łatwym kroku. Ale bardzo często nawet młodzież sami nie zdają sobie sprawy, co się z nimi dzieje i dlaczego są one tak samo proyavlyayut.Dlya dziewczęta kryzys jest uważany za wiek od 11 do 16 lat. Chłopcy jako nastolatek w obliczu kryzysu później - w 12-18 lat. nastolatek kryzys wieku realizuje cel jako samo-afirmacji, walka o status pełnoprawnego osobowości. A ponieważ w dzisiejszych wymagań społeczeństwa na ludzi niezależności jest wyższa u chłopców młodzieży kryzysowych, problemy są bardziej dotkliwe.

Charakterystyka kryzysu adolescencji

Nastolatki w kryzysie nie można uznać za całkowicie negatywne zjawisko. Tak, to jest walka o niepodległość, ale walka odbywa się w stosunkowo bezpiecznym środowisku. W trakcie tej walki jest spełniony nie tylko potrzebom młodych mężczyzn i kobiet w samowiedzy i samo-afirmacji, ale również szlifowane wzorzec zachowań, które zostaną wykorzystane do wyjścia z trudnych sytuacji w życiu dorosłym.

W psychologii, młodzież kryzys opisany przez dwóch diametralnie przeciwnych objawów: zależnie kryzysu i kryzys niezależności. Obaj występują w każdym nastolatka dorastającego, ale niektóre z nich są zawsze dominujący.

Na niezależność kryzysu cechuje upór, negatywizm, upór, samowoli, dorosłych amortyzacyjnych i lekceważąca postawa wobec ich żądań, protest, zamieszek i zaborczości.
W zależności od kryzysu objawia się w posłuszeństwie, nadmierne uzależnienie od wyższych stanowiskach, powrót do starych nawyków, zachowań, upodobań i zainteresowań.

Innymi słowy, nastolatek próbuje dokonać przełomu i wyjść poza ustalonymi wcześniej zasadami, z których on już „dorosły”. Jednocześnie, on czeka na dorosłych, aby zapewnić mu bezpieczeństwo to przełom, gdyż nastolatek nie jest jeszcze na tyle dojrzała psychicznie i społecznie.

Często dominacja młodzieży kryzys zależności wrażeniem ich rodziców. radujcie się, że ich dobre relacje z dzieckiem nie ma zagrożenia. Ale dla osobistego rozwoju młodzieży jest to mniej korzystne. Pozycję „Jestem dzieckiem, a ja chcę, żeby zatrzymać”, mówi zwątpienie i niepokój. Często ten wzorzec zachowania utrzymuje się w dorosłym życiu, co utrudnia człowiekowi być pełnoprawnym członkiem społeczeństwa.

Jak pomóc nastolatek przetrwać kryzys?

Pocieszeniem dla „zbuntowanych” rodziców może być fakt, że objawy kryzysu okresowo. Ale mogą być powtarzane dość często, a model kształcenia nadal muszą dostosować. Ze względu na charakter kryzysu adolescencji najodpowiedniejszej dla rodziców jest uważany za autorytatywny styl rodzicielstwa, która zakłada ścisłą kontrolę zachowania dziecka, nie poniżające. Zasady gry powinny być ustalone w toku dyskusji przez wszystkich członków rodziny, biorąc pod uwagę opinie dorosłych dzieci. To pozwoli im odpowiednio podjąć inicjatywę i niezależność, zwiększenie samokontroli i pewności siebie.