Rozwój psychiczny dzieci

Pomimo pozornej bezradności i słabości, noworodek posiada wszystkie niezbędne cechy i mechanizmy, aby umożliwić mu uratować życie i dorosnąć. Główną rolę tutaj odgrywają bezwarunkowych odruchów, zapewnia funkcjonowanie systemu nerwowego i służyć nie tylko do ochrony, kontakt z okolicznych obiektów i moc, ale później staje się podstawą do tworzenia bardziej złożonych rodzajów i form aktywności neuro-psychicznych.

Ten artykuł dotyczy przepisów ustawowych i czynników rozwoju psychicznego dziecka w nim, mówimy o kryzysach i odchyleń w rozwoju umysłowym dziecka należy wziąć pod uwagę indywidualne cechy rozwoju umysłowego dzieci.

Głównymi czynnikami i prawidłowości rozwoju umysłowego dziecka

Szybkość rozwój ludzkiego układu nerwowego, jest odwrotnie proporcjonalna do życia. Oznacza to, że młodsze dziecko, tym szybciej procesów rozwojowych.

W pierwszym roku życia miękiszu dostaje wiele odruchów warunkowych, które określają sposoby zachowania się w różnych sytuacjach. Nabyte umiejętności i nawyków w przyszłości odgrywać również znaczącą rolę w określaniu zakresu i sposobu zachowania typowego dla dziecka oznacza reakcję. Dlatego tak ważne jest, od wczesnego dzieciństwa do kontrolowania nie tylko fizyczne, ale także rozwój umysłowy dziecka, aby pokazać mu dobry przykład i zaszczepić odpowiednie sposoby zachowania. Ponieważ nawyki nabyte w dzieciństwie często utrzymują się przez całe życie.

Bardzo ważną rolę w rozwoju dziecka odgrywa ją. Tworzenie zdolności do mowy jest możliwe dzięki stopniowego rozwoju analizatora i sensoryczne funkcje mózgu. Ale dokładnie tak samo jak jest to wynik aktywności edukacyjnej, okruchy dialog z dorosłymi. Bez stałym kontakcie z dorosłymi tworzących mowy dziecka jest niemożliwe.

Według naukowców, w ostatnich latach obserwuje się następujące trendy w rozwoju umysłowym dzieci:

astenia (wzrost liczby dzieci z asteniczny konstytucji);
androgynię (plama różnic płciowych);
spowalniania przyspieszenie rozwoju dziecka i wzrostu;
częstsze występowanie opóźnienia w rozwój fizyczny, utraty masy i wzrost;
gracilization (zmniejszona masa mięśni);
yuvenilizatsiya (wzrost liczby dzieci z podwyższonym i wysokim poziomem inteligencji).

nie istnieją dokładne granice wiekowe i rozwój umysłowy zasad. Ludzki układ nerwowy - niezwykle skomplikowany mechanizm. Prawie każde dziecko ma indywidualne cechy które nie pasują do ścisłego ramowej, ale ogólne wzorce, porządek i zbliżenie „dolny” i „górny” ograniczeń wiekowych wszystkie etapy rozwoju są zdefiniowane.

Kryzysy rozwoju umysłowego dziecka

Istnieje kilka „Transition” okresy rozwoju kryzysu dziecka. Ich złożoność polega na tym, że podczas takich okresów zmiany w zachowaniu dziecka, stają się mniej przewidywalne i opanowania. Rodzice, którzy nie wiedzą o istnieniu takich kryzysów często spotykają się z wieloma problemami, aż stracił zdolność do kontrolowania własnego dziecka i znaleźć wspólny język z niego.

Kryzysy rozwoju psychicznego:

Kryzys jeden rok. Jest to związane z rozbudową niezależności dzieckiem. Dziecko już nie zależy wyłącznie od matki, może jeść, poruszać się, brać rzeczy i bawić się z nimi. Ale to nie rozwinęła się bardzo dobrze, a w odpowiedzi na brak zrozumienia ze strony innych jest często obserwowany błysk gniewu, agresji, nerwowości.
Kryzys trzech lat. Ten podział kryzysu „ja”. Główne problemy z tego okresu są przedstawione w tych zachowań dziecka: upór, negatywizm, upór amortyzacja, upór, tyranii, protest, bunt.
Kryzys siedmiu lat. Okres, kiedy dziecko traci dziecięcą i nabywa „ja społeczne”. pojawia afektacji, błazeństwa, niespokojny, błaznowanie zachowanie jest nienaturalne, napięte, etc. Autorytet rodziców częściowo ulega wątpliwości, ustępując władzy nowego dorosłego życia dziecka - nauczyciel.
Dojrzewanie jest często nazywany „Przedłużającego się kryzysu”. W rzeczywistości, w wychowaniu młodzieży wiele „pułapek” i subtelności. Co najważniejsze, rodzice muszą pamiętać - dziecko jest pełnoprawnym osobowość, która On zasługuje na miłość i szacunek, i ma prawo do błędów.

Aby upewnić się, że rozwój psychiczny dzieci w każdym wieku są niezwykle ważne przyjazne stosunki z rodzicami, należy skontaktować się z dorosłymi, korzystna atmosfera emocjonalna w rodzinie i możliwość czuć się swobodnie, kompletnym człowiekiem. Rodzice powinni uczyć cechy dzieci w różnym wieku, zainteresowanych w zakresie teorii edukacji, oglądać swoje dzieci, aw przypadku odchyleń w rozwoju objawów lub innych objawów lęku, nie panikować i natychmiast skontaktować się z lekarzem.