Kryzys w pierwszym roku życia

kryzys w pierwszym roku życia W okresie dojrzewania dziecka mama i tata muszą przejść przez wiele kryzysów, z których każdy ma swoje własne cechy. Zgodnie z ogólną zasadą, pod koniec pierwszego roku życia miękiszu staje się bardzo nastrojowy, często zmęczone młodych rodziców i spowodować ich niepokój. Tymczasem „surge” można łatwo wytłumaczyć w kategoriach praktycznych psychologii.

W tym artykule powiemy ci, co spowodowało pojawienie się kryzysu w pierwszym roku życia i charakteryzuje jakich znaków rozwój umysłowy Dziecko w tym okresie.

Przyczyny i objawy kryzysu w pierwszym roku życia

Każdy kryzys, który pojawia się w życiu dziecka, wiąże się wyłącznie z jego dorastania i wspinaczka na nowym etapie samodzielnego życia. Nie jest wyjątkiem, a kryzys w pierwszym roku życia. W większości przypadków, to zbiega się z początkiem pionizacji małego człowieka i wygląd jego zdolności do podejmowania swoje pierwsze samodzielne kroki.

Ten nawyk prowadzi do tego, że dziecko zaczyna czuć się bardziej niezależny niż dotychczas. Od tamtej pory nie boi się być sama i ma tendencję do ucieczki od matki jak najszybciej. Dlatego okruchy zaczyna wymawiać i wszystkich sił stara się zapobiec ekspozycji dorosłych na jego osobę.

Staje się niezwykle uparty, nastrojowy i drażliwy, wymaga większej uwagi na siebie i nie pozwól mama jeden krok. Często dziecko nie chce jeść to, co mu się podoba przed wykonać zwykłe czynności, a nawet grać z ich ulubionych zabawek. Wszystko to, oczywiście, powoduje brak zrozumienia ze strony rodziców i często prowadzi ich do zadyszki.

Co robić i jak przetrwać kryzys?

Kryzys w pierwszym roku życia, po prostu trzeba przeżyć. W tym okresie, w żadnych okolicznościach, nie można krzyczeć na dziecko, ponadto, że cel ten można osiągnąć jedynie dodatkowo pogorszyć sytuację. Najprostszym sposobem - aby nauczyć się przełączyć uwagę dziecka, i to za każdym razem mały buntownik znowu zaczyna złe.

Tymczasem, ta taktyka nie jest właściwe, jeśli niechęć dziecka poszła zbyt daleko, a on już wpadła w histerię. W tej sytuacji matka lub ojciec mają żadnych środków, aby uspokoić ich dziecko w przyszłości unikać takich „wybuchy”.